|
|
|
 |
|
|
|
|
Najstarszy zapis o Radomsku datuje się na rok 1243 I jest on połączony z wizytą Konrada Mazowieckiego. Prawa Miejskie zostały nadane Radomsku w 1266 r. Przez Leszka Czarnego.
W XIV wieku miasto było miejscem ważnych wydarzeń historycznych. Tu odbyły się dwa zjazdy, które zdecydowały o wyborze dynastii panującej w Polsce. W 1382 r. zebrana w Radomsku szlachta nie dopuściła na tron Polski Zygmunta Luksemburczyka zaręczonego z Marią - starszą córką Ludwika Węgierskiego. Na drugim zjeździe podjęto decyzję o obsadzeniu na tronie polskim Jadwigi - młodszej córki Ludwika Węgierskiego, która 14 października 1384 roku przybyła na Wawel.
Miejscowość cieszyła się opieką Jagiellonów, a w szczególności Władysława Jagiełły, Zygmunta Starego i jego małżonki - królowej Bony. Jako właścicielka Radomska interesowała się miastem. Odbudowała kościół Św. Marii Magdaleny, zwany w przeszłości "cerkwią na piaskach", zainteresowała się kościołem pod wezwaniem Św. Ducha.
Radomsko po II rozbiorze Polski w 1793 roku znalazło się pod zaborem pruskim, gdzie pozostawało do 1807 roku, kiedy to Napoleon Bonaparte powołał do życia Księstwo Warszawskie i miasto znalazło się w jego granicach. Księstwo przetrwało aż do 1815 roku. Rozwiązano je po klęsce Napoleona i utworzono zgodnie z postanowieniami Kongresu Wiedeńskiego Królestwo Polskie zwane Kongresówką, którego królem został car Rosji.
Wzrost demograficzny widoczny w drugiej połowie XIX wieku był wynikiem zmian zachodzących w strukturze gospodarczej miasta. Coraz więcej mieszkańców odchodziło od zajęć rolniczych i zaczęło utrzymywać się z rzemiosła, handlu i usług. W aktach miejskich z połowy XIX wieku odnotowano istnienie licznych warsztatów tkackich, płócienniczych, farbiarskich, grabarskich, kapeluszniczych i innych. Po uruchomieniu w 1848 roku kolei warszawsko-wiedeńskiej, która przechodziła przez Radomsko, zaczął rozwijać się przemysł. Korzystne położenie miasta wpłynęło na zainteresowanie się nim obcego kapitału. W latach 80-tych przybyli do Radomska kapitaliści francuscy i wiedeńscy. Francuz Piotr Chanove założył fabrykę metalurgiczną zwaną Metalurgią. Bracia Thonet z Wiednia wybudowali fabrykę mebli giętych, co było początkiem powstania lokalnego ośrodka przemysłu meblarskiego. Pod koniec XIX wieku powstała huta szkła, a w 1912 r. - fabryka maszyn i odlewnia żeliwa, zwana później firmą Kryzel i Wojakowski. W początkach XX wieku powstały kolejne zakłady meblarskie: Ksawery Wünsche i S-ka, Mazovia oraz fabryka braci Kohn. W tym czasie Radomsko było jednym z najbardziej uprzemysłowionych miast w guberni piotrkowskiej.
Mieszkańcy Radomska nie pozostali bierni podczas największych powstań narodowych. Brali udział w powstaniu Listopadowym i Styczniowym.
Gdy Polska odzyskała niepodległość w 1918, Radomsko zostało nazwane centrum ekonomicznym, kulturalnym i edukacyjnym. W 1938 miasto liczyło około 25 tysięcy mieszkańców.
W rezultacie wojny (1939 - 1945) znaczna część miasta została zniszczona. Radomsko, od pierwszych miesięcy okupacji stało się centrum konspiracyjnym gdzie powstawały struktury polskiego podziemia
Po wojnie nastąpił okres, w którym ekonomia była zależna od scentralizowanej władzy. Zbudowano nowe fabryki oraz ulepszono już istniejące.
Zmiany polityczne, ekonomiczne I kulturalne w Polsce miały także wpływ na Radomsko. Stworzono nowe przedsiębiorstwa oraz sprywatyzowano już istniejące. Radomsko stało się ważnym centrum ekonomicznym i socjalnym okręgu Łódzkiego.
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
